چه زودِ زودِ زودِ زود رفتم

 

سبک بر آسمان چون دود رفتم

سفر ناگاه و بی بدرود رفتم

جهان خواب و خیالی در نگاهم

چه زودِ زودِ زودِ زود رفتم

مهدی یعقوبی(هیچ)

من هیچم

 

در اشعارم شرابی جاودانید

مرا روح شقایقها بدانید

من هیچم بعد مرگم هرگز هرگز

که قرآن بر سر گورم نخوانید

مهدی یعقوبی(هیچ)

خدا آیا در ایرانم که مرده!؟

 

دو چشمم اشک و لبهایم فسرده

گلویم را غمی سنگین فشرده

زمین خشکیده طفلانم گرسنه

خدا آیا در ایرانم که مرده!؟

مهدی یعقوبی(هیچ)

به میدان شرزه شیران در نبردند

 

به میدان شرزه شیران در نبردند

وطن را بی وطن ها قبضه کردند

از این میدان که تا مرگ شریران

قسم خوردند شیران بر نگردند

مهدی یعقوبی(هیچ)

هیولایی که نامش دین در ایران

 

هیولایی که نامش دین در ایران

به زیر پرده های خدعه پنهان

قدم در هر قدم قتل و جنایت

خدایش خون که میخواهد به هر آن

مهدی یعقوبی(هیچ)

تو نوری بر فراز قله هایی

 

تو نوری بر فراز قله هایی

پر پرواز در اوج رهایی

در عصر قحطی مهر و محبت

مرا عشقی جهان بی انتهایی

مهدی یعقوبی(هیچ)

دلم آزرده و غمگینه ای دوست

 

تصویر از پشت پنجره خانه ام

دلم آزرده و غمگینه ای دوست

به جانم محنتی سنگینه ای دوست

مصیبت در مصیبت هر شب و روز

هوا سرد و زمین چرکینه ای دوست

مهدی یعقوبی(هیچ)

همیشه با منی هستم به یادت

 

همیشه با منی هستم به یادت

به لبخند لطیف و روی  شادت

در ایوان با شراب کهنه تا صبح

به عشقت میکنم شبها عبادت

مهدی یعقوبی(هیچ)

دوبیتی های مهدی یعقوبی(هیچ)

دو تا دستم به دور گردن تو

ز برگ گل که خوشبوتر تن تو

به زیر نورِ مهتاب شبانگاه

چه سحرآمیزه چشم روشن تو

مهدی یعقوبی(هیچ)

همه بدبختی ایران همینه

 

مساجد کوی و برزن دسته دسته

در شادی به هر سویی که بسته

همه بدبختی ایران همینه

که بر جای خرد مذهب نشسته

مهدی یعقوبی(هیچ)

به پایان ناگهان آغاز گشتم

 

به پایان ناگهان آغاز گشتم

پُر از بال و پر پرواز گشتم

به هرم زندگی بر قله ای سبز

به شکل ارغوانی باز گشتم

مهدی یعقوبی(هیچ)

دوبیتی مهدی یعقوبی (هیچ)

 

به زیر برف در اوج دماوند

 

سخن با ماه شب هنگام گفتن

به سرمای زمستان ها نخفتن

به زیر برف در اوج دماوند

به لبخندی غزلخوانان شکفتن

مهدی یعقوبی(هیج)

و ما خورشید را دیگر ندیدیم

 

به دنبال سراب هر سو دویدیم

از این دوزخ به آن دوزخ رسیدیم

تو رفتی در شبی تاریک و ابری

و ما خورشید را دیگر ندیدیم

مهدی یعقوبی(هیچ)

چرا سهراب آخر بی خدا بود

 

خیالش باغی از آیینه ها بود

در آبی های بی پایان رها بود

کسی از همگنان میداندآیا؟

چرا سهراب آخر بی خدا بود

مهدی یعقوبی(هیچ)

مذهب شوخی سنگینی بود که محیط با من کرد

 و من سالها مذهبی ماندم بی آنکه خدایی داشته باشم

سهراب سپهری